مقایسه عوارض کوتاه مدت دو روش گرافت ورید سفالیک و مرسوم در اعمال جراحی بای پاس عروق کرونر به روش بدون پمپ (opcab)

مقدمه: در حال حاضر با توجه به شیوع بالای بیماری های عروق کرونر و اینکه بیماری های قلبیعروقی شایع ترین علت مرگ در جهان هستند مداخلات جراحی برای درمان این بیماران اهمیت بسیاری دارد. یکی از شایع ترین و بهترین راه های درمان این بیماران، جهت رهایی از آنژین صدری، جراحی بای پاس عروق کرونر (cabg) است. این جراحی با تکنیک های متفاوتی مثل off-pump و on-pump انجام می شود و برای انجام آن نیاز به عروق مناسب برای پیوند کردن است و عروق متفاوتی برای این جراحی به کار می رود. جراحی عروق کرونر عوارض کوتاه مدت و بلند مدتی دارد که با توجه به نیاز روزافزون بیماران به این عمل جراحی، ما بر آن شدیم تا عوارض کوتاه مدت جراحی بای پاس عروق کرونر بدون پمپ (opcab) با استفاده از گرافت های ورید سفالیک و مرسوم (conventional) را مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی پرونده 243 بیماری که در بیمارستان حضرت سیدالشهداء یزد در طی سال های 1391 و 1392 تحت جراحی بای پاس عروق کرونر به روش بدون استفاده از پمپ قلبی ریوی قرار گرفته بودند، انجام شد. پرونده بیماران از نظر عوارض کوتاه مدت و طول زمان بستری در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت. 112 بیمار در گروه سفالیک مورد بررسی قرار گرفتند و گرافت های ورید سفالیک و شریان رادیال و شریان پستانی داخلی چپ (lima) دریافت کرده بودند. 131 بیمار نیز در گروه مرسوم مورد بررسی قرار گرفتند که گرافت شریان پستانی داخلی چپ (lima) و گرافت وریدی صافن (svg) دریافت کرده بودند. انتخاب نوع روش جراحی بدون پمپ (opcab) به عهده پزشک جراح بوده است. داده های پرونده توسط پرسشنامه های محقق ساخته جمع آوری و در نهایت توسط نرم افزار 17spss. و با آزمون های chi-square و fisher?s exact test و t-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: دو گروه مورد بررسی از نظر سن و جنس و ریسک فاکتورها یکسان هستند و به عبارتی سن و جنس عامل مخدوش کننده در این مطالعه نیست. تمامی عوارض کوتاه مدت از جمله خونریزی که نیاز به اکسپلورر جراحی مجدد داشته باشد، عفونت عمقی زخم استرنوم، نارسایی کلیه نیازمند به درمان جایگزینی کلیه (rrt)، سکته قلبی حول عمل، فیبریلاسیون دهلیزی، پریکاردیال افیوژن، آتلکتازی، ادم ریه، افیوژن پریکارد و در نهایت مرگ ومیر در دو گروه مورد بررسی یکسان بودند (05/0<p). متوسط تعداد واحد خون دریافتی و متوسط بستری در بخش مراقبت های ویژه نیز در دو گروه مورد بررسی یکسان بود. متوسط تعداد روزهای بستری در بیمارستان در گروه سفالیک به طور معناداری کمتر از گروه مرسوم است (001/0=p). نتیجه گیری: با توجه به اینکه دو روش مورد بررسی از نظر عوارض کوتاه مدت تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند ولی در روش گرافت سفالیک متوسط تعداد روزهای بستری در بیمارستان بطور معناداری کمتر است، از نظر متوسط مدت بستری در بیمارستان گرافت سفالیک بر گرافت مرسوم ارجحیت و برتری دارد. لذا بر اساس شواهد و مدارک به دست آمده هر دو روش گرافت مرسوم و سفالیک در بیماران opcab مفید هستند.